کتابخوانی

به طور مشخص چند نوع روش در حوزه ترویج وجود دارد. ترویج یعنی روش هایی که به کار می گیریم تا کودک با کتاب پیوند بخورد و این عادت مطالعه را در کودکان به وجود بیاوریم و این کار دشواری است. بعضی از بچه ها در سنینی به تدریج انگیزه خواندن کتاب را از دست می دهند، به دلیل اینکه امروزه رسانه های با یکدیگر رقابت می کنند و این رقابت رسانه ها باعث می شود بچه ها کمتر کتاب بخوانند و بیشتر بازی های کامپیوتری انجام دهند و یا فیلم ببینند. البته این از ارزش رسانه های دیگر کم نمی کند، به هر حال رسانه هایی مانند فیلم  درحیطه خود دارای اهمیت هستند. در فیلم تصویر برشما مسلط است، اما زمانی که بچه ها ادبیاتی را می خوانند، اگر تصویر نباشد،آن داستان است که با استفاده از آن، فضاها را برای خود می سازند. بچه ها خیلی اوقات ترجیح می دهند چیزی آماده شده جلوی چشمان آنها باشد و خودشان منفعل باشند و به خیال پردازی نپردازند، به همین دلیل ما می خواهیم این خیال پردازی را با کتاب در ذهن بچه ها ترویج بدهیم و این وظیفه دشواری است چون باید تکنیک های بسیاری را به کار بگیریم تا بچه ها جذب خواندن کتاب شوند.

متاسفانه کتاب های درسی ما فاقد وجه ادبی هستند، حتی کتاب های ادبیات فارسی، که در آنها داستان های جذاب و آثاری ادبی با کیفیت بالا وجود ندارد، حتی انتخاب هایی که برای کتاب های ادبیات از ادبیات رسمی ما شده است مانند اشعار حافظ و سعدی و غیره، در آن پر از پند و نصیحت و اندرز است که بچه ها دوست ندارند، چون اولین برخورد بچه ها با ادبیات رسمی این می شود که باید بخوانند و حفظ کنند و جواب بدهند و معنی کنند، به این دلیل است که بعد از آن هم، دیگر کتاب های شعر برای بچه ها جذابیتی ندارد ودر اینجا وظیفه معلمان در است که لذت خواندن فرازی از شاهنامه را به بچه ها بچشانند که بچه لذت ببرد و دوست داشته باشد. در ابتدا به مربیان توصیه می شود که داستان ها را در سن پایین تر به صورت نثر بخوانید که بچه ها ابتدا با داستان آشنا بشوند و بعد در سنین بالاتر نظم و نثر را باهم بگویید، مثلا کمی نثر بخوانید، سپس دوبیت شعر بخوانید که بچه بتواند نظم را با نثر که برای او قابل فهم است پیوند بدهد.می توانید برای این کار از شیوه های مختلف مانند نقالی استفاده کنید که برای بچه ملموس است و از واژه ها لذت می برد. اینها همان گامهای ترویج است، اینکه کتابی را انتخاب کنید و به کودک بدهید ترویج نیست.

جلسات شعرخوانی بلند و همچنین شعر خواندن بچه ها با یکدیگر، پیوند موسیقی وشعرهمه اینها تکنیک هایی است که بچه ها را جذب می کند. شاید اگر شعرهای مولانا و سعدی را برای بچه ها بخوانید برای آنها جذابیت نداشته باشد اما در سنین بالاتراگر بچه ها موسیقی سنتی را دوست داشته باشند، می توان این اشعار را با موسیقی سنتی اجرا کرد که وسیقی عامل دیگری در ترویج است.در هشتصدمین سالگرد تولد مولانا خیلی از خوانندگان مطرح دنیا شعرهای مثنوی را خواندند، شما نیز می توانید برای یک عده ای از بچه ها که فقط آهنگ خواننده های خارجی را گوش می دهند اینها را بگذارید تا آنها از آن طریق آن جذب مثنوی مولانا بشوند، زیرا هدف جذب بچه ها می باشد. شما باید بدانید متناسب با نیاز بچه های امروز چه چیزهایی را دوست دارند که بتوان به وسیله آنها لذت ادبیات را بچشند و این مهم است.

قصه گویی اولین تکنیکی است که برای ترویج استفاده می شود. قصه گویی از قدیمی ترین شیوه هایی می باشد که در حوزه ادبیات است. قصه گویان در قدیم خیلی مرتبه بالایی داشته اند و به دربار شاهان می رفتند و قصه می گفتند و به تدریج این قصه ها از نسلی به نسل دیگر منتقل می شده است. همچنین در کاروان ها قصه گو بوده است و قصه ها از شهری به شهری دیگر انتقال پیدا می کرده است، مانند قصه سیندرلا که در کشورهای گوناگونی وجود دارد و مدل داستان های سیندرلا در کشورهای مختلف بنا به شکل فرهنگی که در آن کشور وجود دارد متفاوت است. قدیمی ترین  داستان سیندرلا مربوط به کشور چین است.همچنین کتابی موجود است که مجموع تمام قصه های سیندرلا درکشورهای مختلف در آن گردآوری شده است. قصه گویی فرآیندی نیست که در آن فقط از قصه های کهن استفاده شود بلکه برای داستان های جدید هم می توانید از فرآیند قصه گویی استفاده کنید.

قصه گویی در روزگاران قدیم به این منظور ایجاد می شده است که مخاطب را با قصه گو پیوند بدهد. این ارتباط انسانی که به نوعی ماشین های مختلف جای آن را گرفته اند، امروزه دوباره در حال احیاء شدن است، حتی در نظریه های روانشناسی می خوانیم که در دوره ای گروهی از روانشناسان رفتارگرا این سوال را مطرح کردند که ما چگونه می توانیم در سیستم های آموزشی رفتارهایی را در بچه ها بوجود بیاوریم که در سیستم های آموزشی دستگاه هایی وجود داشته باشد که خود بچه شروع به کار کردن بکند و یک دسته دستگاه ها به وجود آمد که بچه ها در سیستم آموزشی خودآموز بودند و براساس تشویق و تنبیه بنا شده بود. بچه ها شروع  می کردند ومراحل را طی می‌کردندو بعضی اوقات دستگاه می گفت تو اشتباه کردی و به دو مرحله قبل باید برگردی و دوباره آغاز می شد و این روند یک دوره درکشور امریکا جای معلم را تا حدی گرفته بود و معلم زمانی را می گذاشت که بچه ها روی این سیستم ها کار کنند و بعد فقط نظارت می کرد و بعد از مدتی به این نتیجه رسیدند که این کار صحیح نیست به دلیل اینکه ارتباط چهره به چهره و روبه رو می تواند خیلی کارکردهای بهتری داشته باشد که ارتباط انسان با ماشین نمی تواند آن را ایجاد کند. این مساله اعتقادی است که امروزه ما درمورد قصه گویی داریم. امروزه سی دی های قصه گویی وجود دارد که منابع خوبی هستند زیرا ابزاری برای ترویج می باشند اما در گذشته این ارتباط چهره به چهره بود که در قصه گویی اصل بود و ما درسی دی ها این ارتباط چهره به چهره را نداریم.

در قدیم کسی که شروع به قصه گویی می کرد از دستها، نگاه، حرکات صورت، بالا و پایین رفتن صدای خود برای بیان قصه استفاده می کرد و قصه گویی یک تجربه منحصربه فرد و غیر قابل تکرار بود، زیرا زمانی، قصه ای را تعریف می کرد که با دفعه قبل تعریف همان قصه متفاوت بود، به دلیل اینکه متناسب با شرایط شنونده آن قصه گو آزادی عمل دارد که در کدام قسمت حرکت کند و چگونه در تخیل و ذهن شنونده برود و آن شنونده هم متناسب با موادی که قصه گو می دهد، خود بتواند  تجسم کند. قصه گو وقتی شروع می کرد و به نقطه دوری نگاه می کرد و می گفت یکی بود یکی نبود، سپس دست خود را به سمت قسمتی نشانه می گرفت و ادامه می داد: پشت آن کوه های بلند وهمینطور ادامه داستان را می گفت، شنونده شروع به ترسیم آن کوه می کرد، قصه گو با حرکت دست آن کوه را نشان می داد اما آن کوه در ذهن شنونده ساخته می شد. اما امروزه می بینیم که این اتفاق کمرنگ تر است وامروزه بچه ها این فرصت را کمتر دارند برای اینکه از این نوع نگاه به این شکل لذت ببرند.

در ضرورت قصه گویی شما می دانید که صنعت چاپ این امکان را بوجود آورد که بحث قصه گویی کمرنگ تر بشود، زیرا قبلا به دلیل شفاهی بودن ادبیات، امکان قصه گویی بیشتر بود چون همه به ذهن می سپردند و آن را به صورت شفاهی روایت و نقالی می کردند، اما زمانی که چاپ بوجود آمد و انواع کتاب های تصویری که امروزه می بینیم جانشین این مساله شد، به دلیل اینکه تصویر بخشی از روایت را برعهده گرفت و این درصورتی است که در گذشته اینگونه نبود، در گذشته وقتی می خواست تصویری چاپ بشود به دلیل عمومی نبودن چاپ، یک نسخه ترسیم می کردند. اما امروزه چاپ عمومی وجود دارد که طرح اصلی در دسترس مخاطبان قرار می گیرد و در نتیجه بخشی از روایت که به طور شفاهی این مسئولیت را به عهده می گرفت وجود ندارد.

قصه های قدیمی و کهن دارای ویژگی های خوبی هستند، به دلیل اینکه قصه ها و افسانه ها به خاطر ساختارهای ساده ای که دارند، از فراز و فرود خیلی خوبی برخوردارهستند و همچنین زبان افسانه ها معمولا ساده است، درصورتی که برخی آثار امروزی را اگر بخواهید قصه گویی کنید با توصیف های صحنه ای یا فضاسازی ها مواجه می شوید که این فضاسازی ها دست قصه گو را می بندد، البته اگر بخواهد به داستان متعهد باشد. به همین دلیل معمولا متن های کهن، متن های خوبی برای قصه گویی هستند و همه این ویژگی ها  را دارند مانند سادگی زبان، فراز و فرود مناسب، شخصیت هایی که به راحتی در شکل قصه می توانند مطرح بشوند که اینها امکانات خوبی به قصه گو می دهد که آنها را مطرح بکند و البته باید از داستان های امروزی هم برای قصه استفاده شود.

در دنیای امروزهم، زمانی که شروع به قصه گویی می کنید بچه ها میخکوب می شوند البته اگر شما قصه گوی خوبی باشید. شرایط قصه گوی خوب این است که در ابتدا بتواند انتخاب قصه بکند و یکی از مسائل خیلی مهم این است که قصه گو بتواند به خوبی قصه خود را انتخاب بکند. ما در انتخاب قصه باید توجه کنیم قصه ای را انتخاب کنیم که با خود ما تناسب داشته باشد و این خیلی ضروری است. قصه هایی که شما خوب تعریف می کنید یعنی شما احساسی با این قصه دارید و اگر نداشته باشید اصلا این اتفاق صورت نمی گیرد، مثلا شما شخصیتا آدمی هستید که می توانید قصه گوی یک قصه خنده دار باشید.نکته بعدی در انتخاب قصه، تناسب قصه ها با قدر درک تخیل بچه ها است.

زمان قصه بسیار مهم است. مثلا بعضی از قصه ها را زمانی تعریف می کنید که بچه ها بخوابند. مهم این است که شما تناسب قصه با زمانی که آن را می گویید، بدانید. در بچه های پیش دبستان توصیه می شود که سه الی چهار قصه در روز قصه گویی بشود، زیرا این امکان وسیعی را به بچه ها می دهد که درزمان های مختلف فعالیت قصه گویی را داشته باشند.

زبان قصه گویی که بی تکلف و رسمی نباشد مهم است و البته ناگفته نماند که  شما زمانی می خواهید از شخصیتی حرف بزنید که خیلی پرتکلف صحبت می کند که آن زمان می توانید به آن زبان بگویید اما در کل زبان قصه گویی باید زبان ساده ای برای بچه ها باشد زیرا اگر بچه ها کمی حس کنند که این زبان را درک نمی کنند دیگر به قصه گوش نمی کنند.

برای قصه گویی در دنیای امروز شما باید یک شناسنامه قصه درست کنید و بتوانید یک بانک قصه داشته باشید که در زمان های مختلف به سرعت به قصه مورد نظرتان دسترسی داشته باشید. بانک قصه باید دارای شناسنامه قصه باشد که هر داستان باید برای خود شناسنامه داشته باشد و منبعی که  قصه از آن گرفته شده است. مثلا شنگول و منگول که نسخه اصلی آن را دارید و منابع آن را ذکر کنید، طول قصه به دقیقه  باید ذکر شود، گروه سنی داستان، خلاصه ای از آن را باید ذکر کنید، باید به مهم ترین فراز و فرودهای آن قصه اشاره کنید، شخصیت های قصه، تیکه کلام ها و اگر در قصه شعر وجود دارد در این شناسنامه بنویسید و در کل باید شناسنامه قصه را کامل کنید و در بانک قصه قرار دهید و این خیلی مهم است که در دنیای امروز که حافظه یک قصه گو را به آن معنا ندارید، باید از شگردهای جدید استفاده شود که بانک قصه کمک می کند.

یکی دیگر از شگردهای جدید برای قصه گویی، کارت های قصه است که باید درست شود. شما باید با توجه به وضعیت تعادل اولیه ،عدم تعادل،  فراز، فرود و اینکه  گره داستان کجا است و گره افکنی کجا است و همه اینها باید کارت های قصه را به وجود بیاورید. مثلا می گویید من در ده سکانس یک داستان را درست می کنم و شما کافی است که آن کارت ها را برای قصه گویی نگاه کنید، مثلا در یک کارت قسمت هیجان انگیز داستان و اوج داستان است و شما باید ترس را در بچه ها ایجاد کنید. البته قصه گویی برای بچه سه ساله با ده ساله تفاوت دارد مثلا در قصه سیندرلا داستان را برای بچه ده ساله با جزئیات تعریف می کنید اما برای بچه سه ساله آن جزئیات را نمی گویید.

قصه گو به غیر از کارت های قصه گویی ابزارهای دیگری هم دارد که البته درباره این مساله رویکردهای مختلف وجود دارد و ما در تاریخ قصه گویی می بینیم که قصه گو خیلی زیاد کار نمایشی انجام نمی دهد، درست است که در جاهایی صدای خود را کم و زیاد می کند اما از تکنیک های نمایشی استفاده نمی کند، قصه گو تکنیک های نمایشی را کمرنگ تر می کند تا خود کودک تصور کند. به دلیل اینکه قصه گویی باید با نمایش متفاوت باشد. شما می توانید در کنار قصه گویی از ابزارهایی استفاده کنید که  یکی از این ابزارها تصاویر است که امکان نقالی را می دهد. درگذشته نقالی انجام می شد اما روی پرده های نقالی تصاویری نشان داده می شد. نقالی هم نمونه ای از قصه گویی محسوب می شود. قصه گویی می تواند فقط با کارت ها انجام شود اما می توان در کنار آن نیز از پرده ها هم استفاده کرد با توجه به شرایط و فضایی که داستان را تعریف می کنید می توانید از تصاویراستفاده کنید. البته برخی معتقد هستند که این تصاویر باعث می شود بچه ها آن تصاویر را خیال پردازی نکنند و قوه خیال آنها پرورش پیدا نکند. شما می توانید عروسک های کاغذی درست کنید و با آنها قصه را بگویید که البته این  کار زیر مجموعه نمایش قرار می گیرد و قصه گویی نیست. قصه گوها گاهی اوقات از اشیاء مختلفی استفاده می کنند مثلا از عصای خود استفاده می کند که این عصا گاهی به عنوان نبرد جنگ است و گاهی به عنوان شخصیت است و پارچه ای دور آن می پیچد و شاهزاده می شود. همچنین برخی از قصه گوها خیلی جزئیات دارند و رویکردی درباره قصه گویی می گوید جزئیات زیاد هم لازم نیست و با حداقل ابزاری که دارید می توانید کارهایی در جهت گسترش تخیل بچه ها انجام بدهید.

تفاوتی که کتاب خوانی با قصه گویی دارد در این است که در کتاب خوانی شما  فقط کتاب را برای بچه ها می خوانید.باید بدانید که  اگر کتاب ها دارای تصویر هستند شما باید این امکان را فراهم کنید که بچه ها همزمان با خواندن کتاب این تصاویر را ببینند چون خیلی مهم است.

کتاب خوانی برای گروه سنی مناسب است که بچه قدرت درک بالایی دارد اما قادر به کتاب خواندن نیست و شما اینجا واسطه می شوید تا بتواند آن را بفهمد. کتاب خوانی هم مثل قصه گویی باید معیارهایی مانند انتخاب کتاب مناسب، بخش تصویر، ارتباط درون مایه با علایق کودکان را داشته باشد.اگر بچه ها علاقه ای به درون مایه کتاب نداشته باشند به آن گوش نمی دهند چون درکتاب خوانی تکنیک هایی مانند قصه گویی ندارید که باعث جذب بچه ها بشود، با اینکه در کتاب خوانی هم‌ میزان صدا کم و زیاد می شود تا احساس جملات را منتقل کنید اما آزادی عمل ندارید زیرا به یک عامل واسط که کتاب باشد وابسته است اما درقصه گویی اینگونه نیست و ارتباط چشمی با بچه ها برقرار می شود.در کتاب خوانی نمی توان از ابزارهای دیگر مانند قصه گویی استفاده کرد. در کتاب خوانی نمایشی اجرا نمی شود و فقط کتاب خوانده می شود.

نکته ای که حائز اهمیت می باشد این است که در چه زمان و مناسبتی این کتاب خوانده می شود و همچنین کتاب کاملا صحیح خوانده بشود، بتوانید احساسات را خوب منتقل کنید، تصاویر را خوب نشان دهید و در متن دخل و تصرف نکنید که این خیلی نکته مهمی است که در کتاب خوانی متعهد به متن باشید، شما در قصه گویی می توانید بنابر فضای قصه گویی قسمت هایی را کم یا زیاد و یا کمرنگ و پررنگ بکنید اما در کتاب خوانی چون به کتاب وابسته هستید باید تعهد بیشتری داشته باشید. حتی گاهی اوقات داستان هایی برای بچه ها می خوانیم که کلمات را می شکنیم و محاوره می کنیم که نباید این کار انجام شود، حتی اگر می دانید که کلمه ای را متوجه نمی شوند باید آن کلمه را بخوانید و بعد معنی آن را بگویید البته برای بچه های بسیار کوچک اشکالی ندارد.

یکی از مزیت های کتاب خوانی در حوزه شعر است که شعر خوانی خیلی به بچه ها کمک می کند زیرا بچه ها زمانی که خودشان شعر می خوانند دوست ندارند اما زمانی که شما برای آنها شعر می خوانید دوست دارند و این خیلی مهم است. کتاب خوانی می تواند توسط یکی از بچه ها خوانده شود و فقط نباید مربی انجام دهد.

فرآیند دیگر ترویج  نمایشگاه  کتاب است که به مناسبت جریانی بوجود می آید .مناسبت هایی که جنبه تاریخی یا فرهنگی و شخصیت ها دارد. صنایع دستی و قالی بافی و کارهای کودکان است که شما می توانید این مجموعه ها را برای بچه ها کنار هم بگذارید و لحظاتی را ایجاد کنید که همراه با ارائه اطلاعات و لذت است و مهم این است که بچه ها در این نمایشگاه لذت ببرند. مهم این است که نمایشگاه با یک دسته فعالیت ها باشد که بچه ها لذت ببرند، در غیر این صورت مانند تمام نمایشگاه کتاب های دیگر است و بچه کتاب ها را می بیند و زود خسته می شود.می توانید یک غرفه خرید خوب هم بگذارید زیرا خرید کتاب امکانی برای بچه ها است  که کتاب های بهتر را خرید کنند اما هدف این نمایشگاه فروش نیست بلکه این است که این نمایشگاه باید چه فعالیت هایی داشته باشد که زنده باشد.

تکنیک دیگری که پیوند بین بچه ها و ادبیات ایجاد می کند مبحث کتاب سازی است که با بچه ها به صورت گروهی کتاب می سازید. در ابتدا قسمتی از داستان را برای بچه ها می خوانید و به آنها می گویید آن قسمت را تصویر سازی کنند و نقاشی بکشند. کتاب سازی خیلی فعالیت خوبی است، به خصوص کتاب سازی با شیوه پاپ آپ که تصاویر برجسته و سه بعدی می شود و بچه ها بسیار خوشحال می شوند و برایشان شگفت انگیز است و خیلی نتیجه می گیرید.

درمورد کتاب خوانی و کتاب سازی فقط به کتاب های داستان مربوط نمی شود و شما می توانید در مورد کتاب های غیر داستان هم این کار را انجام دهید که بچه ها شروع به ساخت کتاب کنند. مثلا می توانید بگویید بچه ها سوال طراحی کنند و این سوال ها را در ظرف بریزید و به هم بزنید و هرکدام از بچه ها یک سوال بردارد و هر کدام از بچه ها در کتابخانه به دنبال پیداکردن جواب سوالها می روند و بعد آنچه را که پیدا کرده اند همرا با تصویر تنظیم می کنند واگر مثلا سوالها همه در ارتباط با جانوران باشد یک دایره المعارف جانوران ساخته می شود. اگر این فعالیت ها خوب طراحی شود بسیار برای بچه ها جذاب است.

یکی دیگر از تکنیک های ترویج معرفی کتاب است که به دوشکل انجام می شود. اولین شکل می تواند به صورت شفاهی انجام شود و اثرگذاری زیادی دارد و شما در حقیقت ایجاد انگیزه برای خواندن آن کتاب می کنید یعنی پیوند بین کتاب و کودک را ایجاد می کنید. ایجاد انگیزه می کنید که می تواند یک تغییر عقیده در بچه ها ایجاد شود، مثلا بچه ای که اصلا علاقمند به خواندن کتاب های تاریخی نیست می توانید به این صورت بچه ها را با معرفی کتاب ها علاقمند کنید، که این معرفی ها باید خیلی جذاب و برانگیزاننده باشند و نقاط اوج اثر را بگویند و پایان داستان نباید گفته بشود و با یک جمله بسیارهیجان انگیز شروع بشود و اینها تکنیک هایی است که در معرفی ها باید وجود داشته باشد، البته باید دقت داشت که معرفی کتاب، گزارش کتاب نیست و اصلا اینگونه نیست که  مثلا بگویید این کتاب شما را با اجزای گیاهان مانند گلبرک و غیره آشنا می کند و بچه اصلا این را دوست ندارد، اما اگر اینها را در قالب دیگر مانند معرفی کتاب بیان می کنید برای بچه ها جذاب است و این بستگی به شما دارد که چگونه معرفی کنید. معرفی کتاب مانند یک تیزر سینمایی است که فرازهایی را انتخاب می کند.

بعضی از معرفی ها هم کتبی هستند، مثلا می توانید این معرفی ها را کنار برد کتابخانه بزنید و معرفی شما باید خیلی جذاب باشد. مثلا برای کتاب هایی که ویژگی خوبی دارد، بنویسد که “آیا می دانید در چند سال آینده چه بلایی برسر ما می آید؟؟؟ اگر نمی دانید این کتاب را بخوانید” وبچه ها هم اینگونه جذب کتاب می شوند.

یکی دیگر از تکنیک های ترویج معرفی کتاب است که به دوشکل انجام می شود. اولین شکل می تواند به صورت شفاهی انجام شود و اثرگذاری زیادی دارد و شما در حقیقت ایجاد انگیزه برای خواندن آن کتاب می کنید یعنی پیوند بین کتاب و کودک را ایجاد می کنید. ایجاد انگیزه می کنید که می تواند یک تغییر عقیده در بچه ها ایجاد شود، مثلا بچه ای که اصلا علاقمند به خواندن کتاب های تاریخی نیست می توانید به این صورت بچه ها را با معرفی کتاب ها علاقمند کنید، که این معرفی ها باید خیلی جذاب و برانگیزاننده باشند و نقاط اوج اثر را بگویند و پایان داستان نباید گفته بشود و با یک جمله بسیارهیجان انگیز شروع بشود و اینها تکنیک هایی است که در معرفی ها باید وجود داشته باشد، البته باید دقت داشت که معرفی کتاب، گزارش کتاب نیست و اصلا اینگونه نیست که  مثلا بگویید این کتاب شما را با اجزای گیاهان مانند گلبرک و غیره آشنا می کند و بچه اصلا این را دوست ندارد، اما اگر اینها را در قالب دیگر مانند معرفی کتاب بیان می کنید برای بچه ها جذاب است و این بستگی به شما دارد که چگونه معرفی کنید. معرفی کتاب مانند یک تیزر سینمایی است که فرازهایی را انتخاب می کند.

بعضی از معرفی ها هم کتبی هستند، مثلا می توانید این معرفی ها را کنار برد کتابخانه بزنید و معرفی شما باید خیلی جذاب باشد. مثلا برای کتاب هایی که ویژگی خوبی دارد، بنویسد که “آیا می دانید در چند سال آینده چه بلایی برسر ما می آید؟؟؟ اگر نمی دانید این کتاب را بخوانید” وبچه ها هم اینگونه جذب کتاب می شوند.

این مجموعه نگاهی است اجمالی به تاریخ ایران از دیدگاهی جدید در این مجموعه که به شیوه ی پرسش و پاسخ ارائه شده ، مخاطبان با سرگذشت کشورمان آشنا می شوند.در این مجموعه به تاریخ سیاسی ،اجتماعی و تمدنی به طور متناسب پرداخته شده است.

این مجموعه شامل قصه هایی کوتاه است که سعی کرده با مثال هایی ملموس و قابل درک برای کودکان آن ها را با خدا و صفات خدا آشنا کند و در عین حال به تفکر درباره خدا و عالم هستی نیز وادارد.