در مهرماه 1403، با قطار به سمت یزد حرکت کردیم؛ سفری پر از تجربه و ماجراجویی! به محض رسیدن، روز اول رو با گشت در کویر شروع کردیم. کویر یزد، با آسمون پرستاره و سکوت خاص خودش، فرصت خوبی بود تا آرامش و زیبایی رو از نزدیک حس کنیم.
روز دوم نوبت به یزدگردی رسید. برنامه‌مون شامل بازدید از مکان‌های تاریخی مثل آسیاب بادی کوشک، زندان اسکندر، بافت تاریخی شهر، و خانه لاری‌ها بود. اینجا بود که فهمیدیم معماری ایرانی فقط ساختن یه خونه نیست؛ بلکه ریشه در فرهنگ و فطرت انسان داره. به‌ویژه در بافت تاریخی یزد، ساباط‌ها (گذرگاه‌های سرپوشیده) به چشم می‌خوردند. این سازه‌ها نه تنها به زیبایی شهر کمک می‌کردند، بلکه محلی برای اسکان افرادی بودند که جایی برای اقامت نداشتند. بعد از بازگشت به اردوگاه و کمی استراحت، برای خرید سوغات یزد به بازار رفتیم. از شیرینی‌های خوشمزه گرفته تا صنایع‌دستی هنرمندانه، همه رو از نزدیک دیدیم. در مسیر، سری به میدان امیرچخماق و مسجد جامع یزد زدیم و در آخر، به زیارت مزار شهدای گمنام رفتیم.
شب هم تو اردوگاه، سینمای سیار راه انداختیم و با هم فیلم «23 نفر» رو تماشا کردیم که حسابی به یاد موندنی شد.
روز آخر، نشست ویژه‌ای داشتیم. این نشست با یه چالش بزرگ همراه بود؛ اینکه امام زمان (عج) چه نقشی در زندگی ما داره و وقتی مشغول تفریح و سفر هستیم، چطور می‌تونیم رابطه‌مون رو با امام حفظ کنیم. مثال جالبی از تلفن همراه زده شد؛ فهمیدیم که امام همیشه در حال فرستادن پیام به ماست، اما گیرنده‌های ما خاموش هستند و ما از دریافت پیام‌هاش غافل شدیم. بعد از این برنامه، برای صرف ناهار به یکی از هتل‌باغ‌های سنتی یزد رفتیم و از فضای زیبا و نهار خاطره‌انگیزی که داشتیم لذت بردیم. شب آخر اردو هم با بازی‌های گروهی و هیجان‌انگیز پر از شادی و انرژی تموم شد.
این اردو علاوه بر خوش‌گذرونی، فرصتی عالی بود تا بچه‌ها سبک زندگی توحیدی و زندگی جمعی رو تمرین کنند، مهارت‌های کار گروهی خودشون رو ارتقا بدن و شور و علاقه بیشتری نسبت به یادگیری و رشد پیدا کنند.
دیدگاهتان را بنویسید